Foto: Guus Jansen
Allereerst hopen we dat u mooie Kerstdagen en dito Jaarwisseling heeft gehad en wensen we u alle goeds toe voor het nieuwe jaar. Hopelijk kunnen we elkaar weer snel ontmoeten!
Wij willen u hierbij op de hoogte brengen van de stand van zaken rond de Agnetenkapel. U heeft een en ander wellicht al uit de krant kunnen vernemen (zie ook bijlagen).
Voor de verbouwing van de kapel en de sloop van haar kostbare interieur is nog geen vergunning aangevraagd en toch zijn de projectontwikkelaar en de nieuwe eigenaar van de kloosterkapel al een gevecht om de gunst van de publieke opinie begonnen. Zij zijn er met
onvoorwaardelijke steun van het College van B&W in geslaagd om de gemeenteraad te laten besluiten om de brede bestemming “maatschappelijk” nog voor de vergunningprocedure te laten veranderen in de bestemming “wonen”. Dit is voor het behoud van monumentale waarden een
riskante bestemming, waardoor eventuele alternatieven voor de toekomst worden uitgesloten. Hoe voorbarig kunnen de projectontwikkelaar, de nieuwe eigenaar en B&W zijn en hoe voorbarig heeft de raad kunnen besluiten?
De huidige eigenaar heeft de gemeenteraad doen geloven dat het huidige verval van de monumentale kapel werd veroorzaakt door leegstand. In werkelijkheid verkeerde het monument in 2020 nog in een topconditie, zoals een bouwkundige opname in dat jaar bewijst. Dat betekent dat de projectontwikkelaar en de nieuwe eigenaar heel wat hebben uit te leggen over hetgeen zij hebben aangericht.
In een normale situatie mag men verwachten, dat de aankoop van een rijksmonument met een rijksbeschermd (!!!) interieur wordt gedaan door een persoon of instantie die het behoud van cultureel erfgoed een warm hart toedraagt. Iemand die zich graag omringd ziet met het bijzondere, 300 jaar oude interieur (lambrisering, hoofdaltaar, zijaltaren, preekstoel; samen met het erop lijkende interieur van de Michielskerk een uniek duo in Nederland). In dit geval wordt het monumentale interieur echter onterecht als last gezien en heeft men wegen bewandeld om de gemeenteraad, de publieke opinie en zelfs de parochie Noorbeek mee te krijgen in de poging om dit voor Sittard en haar geschiedenis belangrijke monument te ontdoen van haar cultuurhistorische waarde. Het complete interieur zal worden verwijderd. En waarom? Het zou hier toch maar gaan om een slecht toegankelijk pand waar weinig mensen zijn binnen geweest. Een erg vreemde opvatting, die in strijd is met de historische feiten. Zou elk interieur van een slecht c.q. niet toegankelijk monument gestript mogen worden, dan betekent dat een beeldenstorm die haar gelijke niet kent.
Bij de gemeente is, zoals aangegeven, (nog) niets aangevraagd. Wij zouden ervan mogen uitgaan, dat de gemeente haar wettelijke taak als beschermer van de cultuurhistorische waarden serieus neemt. Maar wij hebben niet de indruk, dat de gemeente er zo over denkt. Gezien de beschermde status van het pand en zijn interieur kan de gemeente volgens ons echter niet anders besluiten dan de omgevingsvergunning voor het slopen/verwijderen van het complete interieur en het dóórbreken van de oostgevel te weigeren.
Een vergunning tot verwijdering van het complete – uiterst kostbare en nog volledig gave – interieur betekent de vernietiging van 300 jaar cultuurhistorie van een deel van onze dierbare binnenstad. Een historische blunder zonder weerga! Het interieur, dat de Franse bezetting heeft overleefd, wordt dan door ons eigen gemeentebestuur verkwanseld. Wie had dat ooit gedacht? Met het vervreemden van het rijksbeschermd interieur uit de rijksbeschermde kapel gaat de Vereniging Sittards Verleden, samen met de overige historische organisaties, uiteraard niet akkoord.
Nu staan onze vereniging, de Stichting Jacob Kritzraedt en de Federatie Historie Sittard-Geleen-Born, met steun van de Erfgoedvereniging Bond Heemschut en Vereniging Heemkunde zonder Grenzen, voor een zelfde opgave om te voorkomen, dat er wederom onherstelbare schade wordt
toegebracht aan het cultureel erfgoed van onze stad. U kunt erop rekenen dat wij alles zullen doen om deze onvergeeflijke blunder recht te zetten. Dat zijn wij verplicht aan de generaties, die na ons komen en die niet zullen begrijpen wat het gemeentebestuur heeft bezield om dit kostbaar erfgoed te laten vernielen.
Op dit moment wordt de beroepsprocedure tegen de bestemmingsplanwijziging voorbereid en is er een handhavingsverzoek gedaan richting gemeente om verdere aantasting, per direct, te stoppen.
Zodra een omgevingsvergunning voor de verbouwing van het pand tot woning wordt aangevraagd zullen wij alle mogelijke rechtsmiddelen aanwenden om de dreigende vernieling van het interieur te verhinderen.
Wij vragen u om ons te steunen en onze visie waar mogelijk, samen met ons, uit te dragen. Ook indien u het niet met bovenstaande eens bent, horen we dat graag. Maar wat nu gebeurt, is veel erger dan de sloop van het stadhuis aan de Markt in de jaren zestig. Het is dus hoognodig om in actie te komen!
Hartelijke groet,
het bestuur van de Vereniging Sittards Verleden
De Twee artikelen uit De Limburger