Op mijn 10e was ik misdienaar in de St. Michielskerk aan de Markt in Sittard. Op Pinksterzondag had ik dienst maar de oudere jongens mochten de drie heren hoogmis doen en ik de mis daarvoor. Zoals gebruikelijk stond na afloop een broodje en een drankje klaar in het zaaltje achter de kerk. Belangrijker was echter een afgescheiden ruimte waar relikwieën van heiligen werden bewaard. Naast deze kasten met botten, schedels en plukken haar ontdekte ik naast de kast een ladder die aan de wand vast zat en bovenaan die ladder een luik. Niemand in de buurt, want iedereen was druk met de hoogmis. Dus ik naar boven. Teleurstelling: een leeg zoldertje. Maar weer een luik, dit keer in de wand. Ik trok het open en schrok: twee duiven die daar een nest hadden vlogen op en fladderden….de kerk in. Ik bleek boven op de kroon te zitten boven het altaar. De kerk zat bomvol; de hoogmis was al bezig. Bang om ontdekt te worden maakte ik dat ik wegkwam. Zo snel mogelijk naar huis. Bij thuiskomst van mijn ouders en zus moest ik het wonderlijke verhaal van Pinksteren horen. Tijdens de hoogmis was er niet een maar zelfs twee duiven neergedaald op de gelovigen. Het gespreksonderwerp van de dag.
Ik heb wijselijk mijn mond gehouden.
10 juni 1962 was dit wonder
Jac Engelen